شاعر زن میگه :
به نام خدایی که زن آفرید
حکیمانه امثال ِ من آفرید
خدایی که اول تو را از لجن
و بعداً مرا از لجن آفرید
برای من انواع گیسو و موی
برای تو قدری چمن آفرید :دی
مرا شکل طاووس کرد و تو را
شبیه بز و کرگدن آفرید :))
به نام خدایی که اعجاز کرد
مرا مثل آهو ختن آفرید
تو را روز اول به همراه من
رها در بهشت عدن آفرید
ولی بعداً آمد و از روی لطف
مرا بی کس و بی وطن آفرید
خدایی که زیر سبیل شما
بلندگو به جای دهن آفرید :دی
وزیر و وکیل و رئیس ات نمود
مرا خانه داری خفن! آفرید !
برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب
شراره ، پری ، نسترن آفرید !
برای من اما فقط یک نفر
براد پیت من را حَسَنْ آفرید :)
برایم لباس عروسی کشید
و عمری مرا در کفن آفرید !
پاسخ شاعر مرد :
به نام خداوند مردآفرین
که بر حسن صنعش هزار آفرین
*** خدایی که از گِل مرا خلق کرد
چنین عاقل و بالغ و نازنین
خدایی که مردی چو من آفرید
و شد نام وی احسن‌الخالقین
*** پس از آفرینش به من هدیه داد
مکانی درون بهشت برین
*** خدایی که از بس مرا خوب ساخت
ندارم نیازی به لاک ، همچنین
*** رژ و ریمل و خط چشم و کرم
تو زیبایی‌ام را طبیعی ببین
*** دماغ و فک و گونه‌ام کار اوست
نه کار پزشک و پروتز، همین !
*** نداده مرا عشوه و مکر و ناز
نداده دم مشک من اشک و فین !
*** مرا ساده و بی‌ریا آفرید
جدا از حسادت و بی‌خشم و کین
*** زنی از همین سادگی سود برد
به من گفت از آن سیب قرمز بچین
*** من ساده چیدم از آن تک درخت
و دادم به او سیب چون انگبین
*** چو وارد نبودم به دوز و کلک
من افتادم از آسمان بر زمین
*** و البته در این مرا پند بود
که ای مرد پاکیزه و مه‌جبین
*** تو حرف زنان را از آن گوش گیر
و بیرون بده حرفشان را از این
*** که زن از همان بدو پیدایشت
نشسته مداوم تو را در کمین
***
